Over Vivian
Mijn hart klopt sneller als ik schrijf, als ik lees en als ik in de natuur ben. Dan vloeien zinnen als vanzelf het toetsenbord uit. Ook kan ik genieten van een mooi gesprek, waarin er ruimte is voor ieders perspectief. Dat is beide voor mij altijd al zo geweest.
Bij Ma Yenko stond ik op met het verhaal en ging ik er mee naar bed.
Ik kon gewoon maar moeilijk loskomen. En toen het verhaal af was, voelde het alsof ik afscheid moest nemen van een heel dierbaar iets. Inmiddels weet ik beter. Ma Yenko zal gelezen worden door heel veel mensen. Dat hoop ik en dat voel ik. Niet om mij, maar om het zeer relevante verhaal. Dat ons iets vertelt over de geschiedenis die toen plaatsvond, maar ook in het hier nu nog steeds haar invloed heeft.